සුදොවුන් රජුටත් දැනුනේද මේ සුව
පෝදා දිලෙනා සුපුන් සඳක් සේ
රැස් කද පැල තුල පුරවාලා
තුන් සිව්රෙන් ගත සරහාලා
මගෙ පුතු ආවා
මගෙ බුදු පුතු ආවා
දම් ඔසු අරගෙන
සෙත් කවි මතුරන්
හිස මත අත තබමින්
පුහුදුන් මගෙ සිත සනහාලන්නට
අමා සිහිලසක් සේ
මගෙ පුතු ආවා
මගෙ බුදු පුතු ආවා
අහසින් වැටෙනා රන් පිනි බිඳුවක්
පුතුගෙ නෙතින් වැටි සෙනේහයේ උණු කඳුලක්
මගෙ ළය මඩලට වැටුනා
මගෙ හද මඩලට දැනුනා
බිදෙන් බිඳව වැටි
හදෙන් නැගුන ඒ
ආදරයේ වැහි පොද
මහ වැස්සක් සේ දෝරේ ගියා
නොහඩන් පුතුනේ
නොහඩන් පුතුනේ
නොතලන් මා සිත මරණය අබියස
සසර සයුර මැද
අසරණ මහදට
සරණක් පාලා
සිහිලැති බුදු වදනින් අමා සුව ගෙනත්
මා සනසාපන් බුදු පුතුනේ
සුදොවුන් රජුටත් දැනුනේද මේ සුව
කියන් ම්ගේ පුතුනේ
chathura nirmana
